Lied van nieuw begin
Tekst: Huub Oosterhuis. Muziek: Antoine Oomen
Het zal in alle vroegte zijn, als toen. De steen is weggerold.
Ik ben uit de grond opgestaan. Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet – wij zijn in bekenden veranderd.

Het zal in alle vroegte zijn als toen. De ochtendmist trekt op.
Ik dacht een dorre vlakte te zien. Volle schoven zie ik,
lange halmen, aren waarin de korrel zwelt. Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in, bergopwaarts, en worden wolken.
Daarachter kristal geworden verblindend de zee die haar doden teruggaf.
Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht. Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen.
Dan zal ik leven…

Wij beseffen, aanvaarden in verwondering over wat ons toevalt, geschonken wordt;
in wakkerheid, verbondenheid met al wat leeft;
door wat oneindig groter is dan wij kunnen bevatten.
Door dit besef geleid, geloven wij zingend, zwijgend, biddend, handelend
in Gods Geest die bezielt tot wat goed is.

Wij geloven dat wij geroepen worden om kerk te zijn in het teken van de hoop.
Want wij geloven in de toekomst van God en wereld,
in een goddelijk geduld dat tijd schenkt om te leven, te sterven, op te staan,
in het koninkrijk dat is, komen zal, alles in allen.

... ‘Van U is de toekomst’ is het thema van de visienota. 
Die verwoordt wat de komende jaren van belang is voor het leven en werken van onze kerk, biedt hierin richting. 
In alle onzekerheid en angst mogen we ontvankelijk en waakzaam leven.
Open voor wat God aan het doen is, alert op wat zijn Geest nu al laat zien.
We verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Vanuit die verwachting leven we in het heden, waarin de toekomst nog een spannende vraag is, waarin we één ding zeker weten: de toekomst is aan Hem die is, die was, die komt.
Dat vertrouwen geeft perspectief, hoop én ontspanning voor het leven nu.
Die ontspanning kan ons enorm helpen. Daar waar het gaat om de kerk, om ons leven,  om de samenleving. 
Als we belijden dat we geloven in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, moeten we ons daarvoor inzetten. Dat mag met een ontspannen houding.
Die combinatie van betrokkenheid en ontspanning haalt je weg uit de onverschilligheid én uit de kramp.
Geloven in het perspectief van Gods toekomst zet ons leven in een ander licht.
Het biedt troost, zet vervolgens in beweging om te leven in het spoor van Gods Geest, om zijn liefde te ontvangen, te delen, de ziel te voeden met zijn Woord, biddend de weg te gaan,  zich in te zetten voor de naaste.
We kunnen onze weg in vertrouwen gaan.
Kome wat komt.